Που πήγαν ρε τα λεφτά που μας αρπάξατε;

Χρήσιμο και διαφωτιστικό το σημερινό άρθρο του Γιάννη Πρετεντέρη στο "ΒΗΜΑ". Πέρα από τις διαπιστώσεις του περί της αποτυχίας της κυβερνησάρας του Γιωργάκη, ενδιαφέρον έχουν και τα στοιχεία που παραθέτει, μέσω των οποίων προκύπτει πως παρά τα όσα μας πήραν και λεηλάτησαν από όλη τη χώρα οι ακρίδες του Δ.Ν.Τ. και της Κυβέρνησης, το αποτέλεσμα είναι μηδενικό. Να μη τα λέμε όμως εμείς. Διαβάστε το άρθρο και θα καταλάβετε

Ομολογία αποτυχίας

Επιτρέψτε μου να χρησιμοποιήσω τρεις αριθμούς που (κατά τη γνώμη μου) περιγράφουν πλήρως την κατάσταση.

 Προχθές η Τράπεζα της Ελλάδος ανακοίνωσε ότι το ταμειακό έλλειμμα της κεντρικής διοίκησης ανήλθε στα τέλη Αυγούστου (και για το οκτάμηνο Ιανουάριος-Αύγουστος) σε 18,6 δισ. ευρώ - δηλαδή, στο 8,2% του ΑΕΠ.

 Πέρυσι, το ίδιο ακριβώς διάστημα, το έλλειμμα ήταν... 15,6 δις ευρώ - τρία δισ. μικρότερο... Τελικά, η χρονιά έκλεισε με το δημόσιο έλλειμμα στο 10,6% του ΑΕΠ.

 Και πρόπερσι, τη χρονιά της μεγάλης εκτροπής, το ταμειακό έλλειμμα του οκταμήνου ήταν στα τέλη Αυγούστου 20 δισ. ευρώ - δηλαδή, 8% του ΑΕΠ.

Ξέρετε τι λένε αυτοί οι τρεις αριθμοί;

Κάτι πολύ απλό. Οτι παρά τα όσα μεσολάβησαν από τον Σεπτέμβριο του 2009, παρά τα Μνημόνια, τα μέτρα και τα νέα μέτρα, τους φόρους και τα τέλη, τις περικοπές μισθών και συντάξεων, τις παρεμβάσεις και τις διορθωτικές παρεμβάσεις, η δημοσιονομική κατάσταση σήμερα βρίσκεται στα ίδια επίπεδα με το 2009 (!) και εξελίσσεται χειρότερα από το 2010.

Αν αυτό δεν λέγεται αποτυχία μιας πολιτικής, τότε δεν υπάρχουν αποτυχημένες πολιτικές.

Δυστυχώς, όμως, υπάρχουν. Και η Ελλάδα σήμερα βρίσκεται αντιμέτωπη με μια αδιαμφισβήτητη ομολογία διπλής αποτυχίας.

 Αποτυχία της δημοσιονομικής προσαρμογής αφού όλοι οι δείκτες εξελίσσονται χειρότερα από πέρυσι.

 Αποτυχία των διαρθρωτικών αλλαγών και των μεταρρυθμίσεων, οι οποίες είτε δεν ξεκίνησαν, είτε δεν ολοκληρώθηκαν, είτε δεν εφαρμόστηκαν, είτε δεν απέδωσαν.

Αυτή η διπλή ομολογία αποτυχίας είναι και ο βασικός λόγος της αναταραχής και της αβεβαιότητας που μας περιβάλλει.

Κανείς δεν ξέρει αν θα σωθούμε διότι κανείς δεν γνωρίζει αν πρέπει να σωθούμε κι αν θέλουμε να σωθούμε. Κανείς δεν γνωρίζει έστω αν συνειδητοποιούμε το πρόβλημα. Ακουγα χθες, ας πούμε, τη συνέντευξη Τύπου του Τσίπρα στη ΔΕΘ και αποκόμισα την εντύπωση ότι ο άνθρωπος δεν ζει μόνο σε άλλη χώρα ή σε άλλη ήπειρο, αλλά και σε άλλη εποχή.

Ετσι, όμως, ενεργοποιούνται τα πιο ακραία, ακόμη και τα πιο παρακινδυνευμένα σενάρια. Χρεοκοπία, έξοδος από το ευρώ, στάση πληρωμών, διάλυση της ευρωζώνης... Τα οποία ανατροφοδοτούν την αναταραχή και την αβεβαιότητα από τις οποίες γεννιούνται.

Κακά τα ψέματα, λοιπόν, είμαστε αντιμέτωποι με τον φαύλο κύκλο μιας αποτυχίας. Η οποία, σε ένα τόσο ασταθές διεθνές περιβάλλον, μπορεί ανά πάσα στιγμή να οδηγήσει σε εθνική καταστροφή. Και η οποία επιβάλλει να ξαναπιάσουμε το νήμα από την αρχή - τουλάχιστον από την Κυριακή των εκλογών...

Εκτός κι αν κάποιοι είναι αποφασισμένοι να μετατρέψουν τη χώρα σε Αρκάδι και να χαθούμε όλοι μαζί τους.

 

Πηγη:ΧΟΛΟΜΩΝΤΑΣ